Συμπόνια Εμπειρία Ανάθεμα και μέρες που δεν είναι

Έτσι κύλησε από μπροστά όλη η ζωή
την ώρα που επάνω σε φορείο πήγαινε
κάποιος
ανήμπορος

οι άλλοι

κάτω από μία ψεύτικη καρδιά
καρφωμένη στο τοίχο

ξεσάλωναν
όπως τους υπαγόρευε η συνήθεια
η αδυναμία να δεχτούν τη δυσκολία

ντιριντάχτα και φωτογραφίες

καδράρουν αφαιρώντας

ό,τι υπάρχει από πίσω

Κι έτσι θυμήθηκα/πως με φωτογράφιζαν/υπό κατάλληλη οπτική γωνία/για να μην φαίνεται ο πόνος/να θυμίζει ότι μια μέρα γιορτινή/μπορεί να έρθει ο ανυπάκουος στα έτη, τις γιορτές και τις κοπάνες

Χωρίς φορείο να τους πάει στο σκοτάδι που δειλιάζουν

Leave a comment

No comments yet.

Comments RSS TrackBack Identifier URI

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.