Θεός να σγχωρνάει τ΄αποθαμένα΄ς …

 

ευχες για τα δεκαs

 

Αγαπημένοι μου περαστικοί, μόνιμοι και παροδικοί. Μας εύχομαι να είμαστε μαζί –δεν είναι ωραία τα ταξίδια με παρέα;-. Να μιλάμε έτσι, απλά και ήσυχα, ν΄ ακούμε μέσα μας τις μουσικές των λόγων που μας έφεραν εδώ.

Τα λόγια, ανήμπορα τις πιο πολλές φορές, η δύναμη του χρήματος, του αίματος θα μας ξεπερνάει πάντα, και είναι κρίμα γιατί είναι και τα δύο απαραίτητα, παράλληλα, αλλιώς δεν ζεις.

Αλλά η ελευθερία του λόγου, είναι, πάντα, εκεί που έχουμε κι από τα δύο, που δεν αιμορραγούμε που δεν αγωνιούμε για μιας στιγμής ανάσα.

Γι΄αυτό και δεν μπορώ παρά να ευχηθώ υγεία και ευημερία, τόση, που να βάζουμε και  έναν άλλον σε μια στιγμή από τον ελεύθερό μας χρόνο, κι εκεί, μαζί, να δημιουργούμε κάτι.

Δυο λέξεις που να αλλάζουν τη ζωή. Να ξέρεις πως στο σύμπαν κάπου σε καταλαβαίνουν.